R. V. Knows Best [2005-2012]

R. V. Knows Best is a composite work consisting of two projects: R-photographs [2005–2012] and Father Knows Best [2009–2012]. Both projects are derived from research into my own unusually rich photographic heritage and are the product of a specific practice of appropriation. The R-photographs series consists of photographs enlarged from negatives that were made by my father’s fraternal uncle Radomir Vasiljevic (1918–1944) during the period 1937–1944. These photographs are important in the context of the history of photography in Serbia. The images are the sole viable clue left behind by this everyday hero – a man who saved some lives during the Second World War and whose murder remains a mystery. In the project Father Knows Best, I am using photographs that my father, Radomir Vasiljevic (1948–), neither a photographer nor an ambitious amateur photographer, took during the last fifty years.

In a specific process of appropriation, in which history repeats itself, I am giving new meaning to this photo-amateur material. The issue of private, family history is emphasised through a series of fragmented and almost journal-like entries. The name of the composite project, R.V. Knows Best, was taken from a conservative American radio and television show (Father Knows Best) from the 1950s in order to highlight my self-critical stance in the study of this material. The traditional practice of inheriting first names within a family, as in the case of the two Radomirs, gets an absurd twist. Not only do these two men bear the same name, but also the meaning of their photographic enterprise surpasses its initial circumstances in much the same way.  [MV]

::::::::::::::::::::::::::::::::::::

R. V. najbolje zna [2005–2012]

R. V. najbolje zna je kompozitni rad i čine ga dve serije fotografija: R-fotografije [2005–2012 ] i Otac najbolje zna [2009–2012]. Oba projekta proizašla su iz istraživanja mog sopstvenog, neobično bogatog fotografskog nasleđa i proizvod su aproprijativne prakse. Rad R-fotografije sastoji se od fotografija izrađenih sa negativa koje je snimio stric mog oca, Radomir Vasiljević (1918–1944), u periodu od 1937. do 1944. godine. Ove fotografije su značajne u kontekstu istorije fotografije u Srbiji. One su jedini važan trag koji je ostao za jednim od malih heroja – čovekom zahvaljujući kome je nekoliko ljudi preživelo Drugi svetski rat, a čije je ubistvo ostalo nerazjašnjeno. U radu Otac najbolje zna koristim fotografije svog oca, Radomira Vasiljevića (1948–), koji nije ni fotograf ni ambiciozan foto-amater, ali fotografiše već pedeset godina.

Kroz svojevrsno ponavljanje istorije, prisvajanjem ovog foto-amaterskog materijala, ustanovljavam njegovo novo značenje. Pitanje privatne, porodične istorije dolazi u centar pažnje kroz seriju fragmentisanih i gotovo dnevničkih foto-zapisa. Naziv rada preuzet je iz konzervativne američke radio i televizijske serije (Father Knows Best) iz pedesetih godina i ima za cilj da nagovesti moj autokritički stav u istraživanju ovog materijala. Uobičajeno porodično nasleđivanje imena u slučaju dva Radomira Vasiljevića dobija apsurdan obrt. Ne samo da ovi ljudi nose isto ime, već značenje njihovih fotografskih poduhvata na isti način prevazilazi početne okolnosti.  [MV]