Familiar Objects [2012-2021]
Familiar Objects [2012–2021] are the result of the research of found photographic material which belonged to an unknown family from Serbia that moved to the United States during the 1960s. Thanks to the consistency of recording family history during trips, celebrations and gatherings, these photographs in their ordinary guise look like an ideal family photo album. This material is part of a vast quantity of photographic imagery that was discarded for unknown reasons and that can represent a moment of transformation of private into public, memories into commodities and stereotypes into excess.
::
These images are introduced into the new context by changing the well-known script of the family photography. By means of a simple process that transformed their appearance – the transparencies were projected onto RA-4 color photo paper using darkroom enlarger – they were converted into negatives. The resulting visual code is related to the radical technological shift due to which the negative, until recently the basic element of the materiality of photography, almost disappeared. With the spread of the digital, the standards of family photography forever changed, and unwanted mistakes became impossible.
::
The negative code of Familiar Objects acts as a censoring filter that allows the public to see only a part of the family puzzle created in the United States and Serbia. In these hyper saturated negatives, the everyday ritual of family snapshots is transformed into a potential symbol of the past and a hint of future political, familial, and technological change. [MV]
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::
Familijarni objekti [2012–2021] nastali su kao rezultat istraživanja pronađenog fotografskog materijala koji je pripadao nepoznatoj porodici iz Vojvodine koja se tokom šezdesetih godina preselila u Sjedinjene Američke Države. Zahvaljujući doslednoj ozbiljnosti beleženja porodične istorije tokom putovanja, proslava i susreta, ove fotografije mogu izgledati kao idealni porodični foto-album. Pored toga, ovaj materijal je deo nepreglednog niza fotografija koje su odbačene iz nepoznatih razloga i koje predstavljaju trenutak transformacije privatnog u javno, porodičnih uspomena u robu i stereotipa u eksces.
::
Novi kontekst u koji su uvedene ove fotografije menja dobro poznati scenario porodične fotografije. Pomoću jednostavnog ali neuobičajenog postupka kojim je promenjen izgled ovih slika – slajdovi su projektovani na kolor foto-papir u tradicionalnom aparatu za povećavanje – one su postale neka vrsta negativa. Tako nastali vizuelni kod u vezi je sa radikalnom tehnološkom promenom usled koje je negativ, do skoro osnovni element materijalnosti medija fotografije, praktično nestao. Može se reći da je sa širenjem digitalne tehnologije nestala mogućnost budućeg pronalaženja sličnog materijala jer se sa kompjuterskom kontrolom, pored količine materijala, značajno smanjila i mogućnost nepredviđene greške, odnosno apsurdne slučajnosti, što su takođe karakteristike predigitalne fotografije.
::
Negativski kod deluje i kao cenzorski filter koji javnosti dozvoljava da vidi samo deo porodične slagalice nastale u Srbiji i Sjedinjenim Državama. U ovim hipersaturisanim negativima, svakodnevni ritual porodičnih snimaka pretvoren je u mogući simbol prošle i nagoveštaj buduće političke, porodične i tehnološke promene. [MV]